gerçekten Yapman gerekenler ile yaptıkların arasındaki farklılığı yaratan nedir ?diye kendime baktığımda içimden en yalın cevaplar bunlar oldu .isterken kolay yaparken sürekliliği sağlamak zor olduğu için yapmam gerekenleri belirlerken kafamda herşey teorik olarak mümkün hemde hep ama malesef uygulamaya geçince zaman ,çocuk,eş, psikoloji ve vs işte bunlar pratikte uygulamada sapmalara sebep olan şeyler..
ama artık kendimin farkındayım bu benim için büyük bir adım .önceden farkında değilmiydim?kesinlikle farkındaydım ama bukadar çok istek ve inanç yoktu elimde şimdi kendime inandığım kadar varım bunu biliyorum ve bu uğurda ağarda olsa adımlar atmaya başlama çabam vardı artık süreklilik kazandı belirli netliklere doğru gidiyor .beynimde istediklerimi aslında şemalandırdığımı farkettim geçen gün ve dünyanın geçici bütün aptallıklarınını içimde silmeye başladığımı . belki otuza merdiven dayamak bunlara sabep belki artık yaşama olgusunu farklı biçimlerde kavramaya başladım . kendimi bilmemkle kendime inanmak arasında ve kendimi çözmek le ilgili ciddi kırılma noktaları ve göçüklerim oldu içimde tabi volkanik patlamalarım da . bana hayallerime sarılma gücü veren iç ateşleme mekanizmalarım gayet hızlı çalışıyor artık eskideb başkasının beni motive etmesini beklerdim ve bir türlü geçmezdi gelgitler . saçma olmasın bukadar lafın üstüne ama politikayı çözmeye başlamakla başladı aslında herşey .kendi yerimi belilemek diyerlerini anlamak ve anlamadıklarımı kale almamakla kendimi bulmak arasında belirledim ben artık kendi inançlarımı yerlerine de oturttum.
insanlara bazen yaklaşıyorum ve onlara fazladan bütün sabır bonuslarımı tüketiyorum . sabır denen şeyinde kıymetli olduğunu sadece hakedecek değere sahip olan beklenti, hayal ve kişilere karşı kullanılabilmesinin nezaketende olsa öyle bol keseden harcanmaması gerektiğini farkediyor insan yoruyor çünkü lüzmundan fazlası ve çalıyor aslında ömrümüzden.
ülke olarakta insan olarakta ve içerde dışarda kendimize komşumuza annemize ablamıza ve herşeye gereyinden fazla boyun kırmak eymek demiyorum buna müüsama etmek idare etmek artık benim için çok çok zaman kaybettirecek bir şey acımasız bir akan hayat döngüsü içinde gereksiz bir oyalanma bu herneyse
işte bunların gerçekte farklılığı yarattığını görüyorum ben kendi hayatımda .ve aslında insanın kendisiyle konuşabildiği uzun saatlere ihtiyacı olduğunuda çünkü anca ozaman kendi mahseninde gömülü olnları eşelemek ve karanlıklarına bilinçli kapattıklarını kendine anca itiraf edebileceği bir an geliyor o an da kendine kulak verdiği bir an.
hep başkalarını dinleyerek bir yere gelinmeyeceğini bize daha baştan öğretmeleri gerekerdi kendi kararlarımıza sıkıca tutunma gücünü, dirayetini. ama biz sabrede ede bekliyoruz armut piş ağazıma düş oysa elimi kaldırıp dala uzanmam gerekirdi bir çaba bir güç harcamam gerekirdi yattığım yerden talihime şans vermek asla bana göre geğil bundan eminim ama uzun süre bekledim bende .bütün gerçek bu ve soruya bu cevap gerçekten içime sindi ilave edeceğim şeyler ise nerdeyse yok denecek kadar az . bugün tekrar görüyorumki insnın kendini sorgulaması sadece kendine yarar hiç birşeyi sorgulama gereyi olmaya bir toplıumun bir bireyi olarak kendimi sorgulamaktan mutluyum hemde çok.
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder