Yel İçel(Mersin) / TürkiyeToplam İleti: 159
soruya ilgi
13.10.2005 14:01:23
Bu alıntının 05.10.2005 10:33:29 tarihinde düşge su tarafından yazılan "soru-" başlıklı iletiden alındı.
merhaba,benim bir sorum var hikaye roman yazan, bu yolda uğraşan herkese.bir kaç gündür düşündüğüm bir şey vardı: ama dün gece bir kez daha emin oldum. benim roman kahramanlarım beni dinlemiyor. ben yazıya bir yol ile çıkıyorum. sonra onlar başına buyruk mevsimleri değiştirip, benim tahmin etmediğim replikler de dolaşıyorlar. kendi içlerinde bir bütünleri var ama yine de bu bana biraz tuhaf geldi.*allah aşkına biri söylesin, sizin kahramanlarınız da yapıyor değil mi bunu? yoksa benimkilerde mi var bir tuhaflık! Merhaba Düşge,sizin sorunuzu anladığımı varsayarak, fakat kendimi yine de "bu yolda uğraşan" biri olarak görmeden, kısaca şu (yine tuhaf) izlenimimi dile getirmek istiyorum:Okuduğum romanların kahramanları, bana kimi zaman, roman dışında, yani "bizim görsel dünyamızdaki" kahramanlar kadar inatçı, bencil ve "kendine buyruk" gelir. Hatta, dışarıdaki kimlikler nasıl ki bölünmez birer bütün (in-dividuum = birey) ise, içeridekiler de büsbütün, tek, parçalanamaz, koku, ten, en dibi görülmezdir nasıl oluyorsa, -biz bunları konuşurken, acaba Don Kişot -yani şu an- ne gibi garabet içinde nerede neyi düşlüyor gibi bir içten soru sorasım var sanki...bu durumda: yazar ne yapsın ki zavallı, kahramanın peşi sıra tıpkı Sancho Pansa yolun nereye gittiğinden habersiz sürüklenir durur eşeğin üzerinde...garip, sahiden garip bir durum, ama kanımca, bunda bir yasallık var, bizim "kolaylaştırıcı ve düzleştirici" aklımızın pek alamadığı...şimdilik bu telaşlı ve gelişi güzel izlenimle selamlıyorum sizisuyel